«Ο Αριστοφάνης ονειρεύεται», μία παράσταση από το Θεσσαλικό Θέατρο με στοιχεία από τις δύο κωμωδίες του Αριστοφάνη Λυσιστράτη και Εκκλησιάζουσες, σε μετάφραση Θωμά Ψύρρα και σκηνοθεσία Κυριακής Σπανού.
Η παράσταση συμμετέχει στις εκδηλώσεις Μερκούρεια 2023, τη θερινή γιορτή θεάτρου στο δήμο Νεάπολης-Συκεών στη Θεσσαλονίκη.
Στην παράσταση ο «Ο Αριστοφάνης ονειρεύεται» παρακολουθούμε μια σύμπραξη, μια ανεπάντεχη συνάντηση δύο ηρωίδων από δύο διαφορετικές κωμωδίες του αρχαίου συγγραφέα σε μια ενιαία μορφή, ένα κείμενο που ενώνει σε ένα θέμα δύο έργα.
Την Λυσιστράτη από το ομώνυμο έργο (411 π.χ.) και την Πραξαγόρα από τις Εκκλησιάζουσες (392 π.χ.).
Πρόκειται για δύο χαρακτηριστικές κωμωδίες – σάτυρες του Αριστοφάνη, οι οποίες και οι δύο τάσσονται υπέρ των γυναικών.
Η Λυσιστράτη χρησιμοποιεί τα ερωτικά της θέλγητρα για να σταματήσει έναν πόλεμο και να συμφιλιώσει τους Έλληνες, ενώ η δυναμική Πραξαγόρα θα αναλάβει τα ηνία μιας γυναικείας επανάστασης, έχοντας ως στόχο ολόκληρη την αλλαγής της Αθηναϊκής Δημοκρατίας.
Μια παράσταση-σύνθεση δύο θεμάτων που παρουσιάζει τις γυναίκες να αγωνίζονται για το κοινό καλό, αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες και παίρνοντας την εξουσία εκείνες.
Η δράση τους επικεντρώνεται σε έναν σκοπό, στο να υπάρχει υλική ευημερία για όλους.
Αυτό που προτείνει ως μήνυμα ο συγγραφέας είναι μια ιδανική κοινωνία ισότιμων πολιτών και το εξέφρασε με τον αγώνα των γυναικών, με την αφοπλιστική και δυναμική στάση τους.
«Ας έρθει λοιπόν η βαθιά ανάσα του γέλιου…» λέει ο Μπέκετ και έτσι ξεκινάει η παράσταση, σήμερα που μοιάζει τα όνειρα του Αριστοφάνη να παραμένουν μετέωρα χιλιάδες χρόνια τώρα.
Τα όνειρα της συμφιλίωσης και της κοινοκτημοσύνης των αγαθών που καταλύουν το φθόνο μέσα στην αφθονία.
Η Λυσιστράτη με «όπλο» την ερωτική επιθυμία, επιχειρεί να σταματήσει τον πόλεμο και να συμφιλιώσει τους Έλληνες.
Η Πραξαγόρα (από τις Εκκλησιάζουσες) με τις συντρόφους της επιστρατεύει την τακτική του θεάτρου και της μεταμφίεσης, καταλαμβάνει τη συνέλευση και περνάει το νόμο να αναλάβουν οι γυναίκες την εξουσία και να επιβάλουν κοινοκτημοσύνη στην πόλη.
Η παράσταση είναι μία σύνθεση των δύο κωμωδιών του Αριστοφάνη που τις συνδέει η δράση των γυναικών για το κοινό καλό.
Η συμφιλίωση δεν έχει νόημα χωρίς υλική ευημερία για όλους τους πολίτες.
Οι γυναίκες του Αριστοφάνη αναλαμβάνουν την πρωτοβουλία και αρθρώνουν τα όνειρά του για μια άλλη (ουτοπική) συνθήκη.
Συντελεστές:
- Μετάφραση: Θωμάς Ψύρρας
- Σκηνοθεσία: Κυριακή Δ. Σπανού
- Σκηνικά: Ολυμπία Σιδερίδου
- Κοστούμια: Άση Δημητρολοπούλου
- Μουσική σύνθεση: Λευτέρης Βενιάδης
- Διδασκαλία κίνησης: Κέλλυ Καραχάλια
- Σχεδιασμός φωτισμών: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη
- Κατασκευή κοστουμιών: Νικολέτα Καΐση
- Διεύθυνση παραγωγής: Νίκος Γεωργάκης
- Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Παπουτσή
- Βοηθός σκηνογράφου: Ανδρονίκη Τσαγκαράκου
- Φώτα: Γιώργος Γκόλαντας – Μάκης Παπατριανταφύλλου – Παναγιώτης Γιαννούλας
- Ήχος: Γιώργος Γκόλαντας – Νίκος Γεωργάκης
Παίζουν οι μουσικοί: Σπύρος Καβαλλιεράτος (κιθάρα-μαντολίνο-φλογέρα), Γιάννης Μακρυγιάννης (κρουστά)
Ερμηνεύουν με αλφαβητική σειρά:
- Βερόνικα Δαβάκη – Λυσιστράτη, Φρόσω Ζαγοραίου – Λαμπιτώ, Θανάσης Ζέρβας – Βλέπυρος, Βασίλης Κουλακιώτης – Κινησίας, Μαρσέλα Λένα – Μυρρίνη, Χάρις Λούπα – Ισμηνία, Μυρσίνη Μαργαρίτη – Πραξαγόρα, Δημήτρης Όντος – Καλονίκη, Ντίνος Ποντικόπουλος – Επίτροπος
